Ἡ ἐνοχή τῆς ὕπαρξης καί ἡ ποινή τῆς γραφῆς: μιά καταστατική συνθήκη στήν ποιητική ἀνθρωπολογία τοῦ Σταύρου Ζαφειρίου Ἴσως νά ὑπάρχει κάτι ἀκόμη νά εἰπωθεῖ. Μά μοῦ ξεφεύγει. Καί μοῦ ξεφεύγει, σκέφτομαι, ἐπειδή καμία λέξη δέν μπορεῖ νά σπρώξει ὥς τήν κορφή της τήν ἀνάγκη. Σταῦρος Ζαφειρίου, Ἐνοχικόν, 2010 Ἡ ρητά καφκικῆς καταγωγῆς…
Ὑπόθεση γενεαλογίας (Ἤ ἡ ἐρώτηση στήν ἀπάντηση 42) Πότε ἦταν ἡ πρώτη φορά πού συνέβη κάτι καλό; Ἡ γνωστή ἱστορία λέει πώς τήν ἕκτη μέρα Ὁ Θεός συλλογίστηκε τό δημιούργημά του Καί ἀπεφάνθη πώς ὅλα καλῶς ἔχουν. Λίγο αὐτάρεσκη βέβαια ἡ παραδοχή αὐτή. Ἀγνοώντας τίς θεϊκές θριαμβολογίες Τά πάντα (σύμφωνα μέ τήν ἐπίσημη ἐκδοχή) Πᾶνε…
Δική του – μέ τό Δικαίωμα τῆς Λευκῆς Ἐπιλογῆς (μέ ἀφορμή τό ποίημα τοῦ Billy Collins «Taking off Emily Dickinson’s clothes») Ἡ Ἔμιλυ Ντίκινσον (Emily Dickinson), τό σημαντικότερο μυαλό πού ἐμφανίστηκε ἀνάμεσα στούς Δυτικούς ποιητές τούς τελευταίους περίπου τέσσερις αἰῶνες κατά τόν Χάρολντ Μπλούμ (Harold Bloom), δέν εἶχε δημοσιεύει ὅσο ζοῦσε παρά ἑπτά ποιήματα –…
Ἡ (ἑλληνική) ποίηση: κάτι σάν… χόμπι; Ἄς ξεκινήσουμε ἀπό τό ἐρώτημα τοῦ τίτλου: Ἡ σύγχρονη ἑλληνική ποίηση εἶναι ἄραγε κάτι σάν «χόμπι», τουλάχιστον ἄν λάβει κανείς ὑπόψη τήν ὑλική καί ἠθική ἀποτίμησή της; Εἶναι ἕνα εὐγενές «πάρεργο», ὅπως θά λέγαμε, μέ μιά κρυμμένη, ἴσως, δόση περιφρόνησης; Πόσες καί ποιές συντεταγμένες ὁρίζουν μιά τέτοια διαπίστωση…
«Μηρυκάζω τά μάταια λόγια»[1] Σημειώσεις γιά τήν ποίηση τῆς Κατερίνας Ἀγγελάκη-Ρούκ Ἡ ποιητική φωνή τῆς Κατερίνας Ἀγγελάκη-Ρούκ ἀνήκει στίς χαρακτηριστικότερες τῆς λεγόμενης «δεύτερης μεταπολεμικῆς γενιᾶς».[2] Ἡ προσπάθεια φιλολογικῆς διακρίβωσης τῆς πρώτης της λογοτεχνικῆς ἐμφάνισης μᾶς ὁδηγεῖ στό ἔτος 1956, ὅταν στό περιοδικό Καινούρια Ἐποχή δημοσιεύεται τό ποίημά της «Μοναξιά». Το ὅτι εἶχε νονό τόν…
ET CETERA Ἡ ποιητική τῆς «μετάβασης»: Διαβάζοντας τή σύνθεση The Mara Crossing τῆς Ruth Padel Πολυβραβευμένη καί ἀναγνωρίσιμη ποιήτρια, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, ἑλληνίστρια, μουσικός, γνωστή καί ὡς «ποιητική ἀπόγονος τοῦ Δαρβίνου», πολυταξιδεμένη καί ἀνήσυχη, ἡ Ρούθ Παντέλ ἐνσαρκώνει, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, τό ὅραμα τοῦ Goethe γιά Weltliteratur, γιά λογοτεχνία πού ὑπερβαίνει τά ἐθνικά σύνορα καί, συνάμα, μιά συνείδηση…
Αἴγινα (1933) ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΕΛΛΙΟΥ* Λοιπόν θά σᾶς διηγηθῶ πῶς πῆγα στήν Αἴγινα. Ἕνας ἐπίσκοπος πού φοροῦσε γκέτες προχωροῦσε μπροστά μου καθώς ἀνέβαινα τό φιδωτό λιθόστρωτο μονοπάτι, μιά ὁμάδα πανεπιστημιακῶν φλυαροῦσε γιά τό ναό. Τό μέρος, τό ἤξερα, ἦταν ἀφιερωμένο στήν Ὑγεία, τήν κόρη τοῦ Ἀσκληπιοῦ.[1] Ἦταν βωμός ἴασης. Ὑπῆρχαν πυγμαῖα πευκάκια. Μιά…
Τό ἐλάχιστο ψωμί τῆς συνείδησης Τό ὄνομα τῆς Δήμητρας Χριστοδούλου τό ἄκουσα πρώτη φορά τό 1974. Τότε ἔβγαλε τό πρῶτο της βιβλίο, ἰδίοις ἀναλώμασιν φαντάζομαι, μέ τόν ὡραιότατο τίτλο Τά ἄλογα τοῦ Μυροβλήτου. Ἔγινε ἕνα σούσουρο στό σινάφι, ὅπως γίνεται πάντα ὅταν ἕνας νέος ποιητής ἐκδίδει τό πρῶτο του βιβλίο καί εἶναι καλό. Ἀνάμεσα…