ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΑ Ἦταν σ’ ἕνα ἀπ’ τά ταξίδια μου… Μεσοπέλαγα καί φεγγάρι… Σταμάτησε ὁ θόρυβος τῆς νύχτας στό πλοῖο. Ἕνας ἕνας, παρέα παρέα, οἱ ταξιδιῶτες ἀποσύρθηκαν, ἀπ’ τήν ὀρχήστρα ἀπέμεινε μόνο τό ἀναλόγιο σέ μιά γωνιά ἕνας Θεός ξέρει. .. Μόνος στό καπνιστήριο μές στή σιωπή ἔπαιζα σκάκι… Ἀπό τήν ἀνοιχτή πόρτα ἡ ζωή…
ΤΟ ΔΙΠΡΟΣΩΠΟ ΣΩΜΑ Πρίν ἀκόμη βυζάξω τό γάλα τῆς ζωῆς ἔπεσε πάνω μου ἡ σκιά τοῦ θανάτου. Τό ἀνύποπτο σῶμα μου πάλεψε, νίκησε κι ἀκολούθησε τήν τροχιά του γύρω ἀπ’ τό ἀνάπηρο ἀστέρι τῆς γέννησής μου. Ἀεράκι φυσοῦσε καί χάιδευε οὐλές, καμπύλες τό σῶμα μεγάλωνε καί μέ κουβαλοῦσε σ’ αὐτή τή γῆ μαζί μέ τούς…
i. τό φθινόπωρο, ἡ ἁφή μᾶς κρατάει σέ ἐγρήγορση· ἐμεῖς, σέ ὅ,τι μᾶς ἀφορᾶ, τήν ἐνημερώνουμε γιά τίς τέρψεις τῆς ἐπιβίωσης. ἡ ἁφή ἐπιστρέφει στό προσκήνιο καθότι ἡ ἀνθρωπότητα, τυφλωμένη σιγά σιγά ἀπ’ τόν κοινότοπο χαρακτήρα τῶν γεγονότων, παραδίδει τά σκῆπτρα στά δάχτυλά της. τό καλοκαίρι, τά δάχτυλα πᾶνε κι ἔρχονται door-to-door. κι ὅταν κοιμόμαστε,…
1 CREDO (ἐδῶ ὡς νανούρισμα) γιά τά κορίτσια μου Τά χέρια ἤ τά πόδια της; Ἤ μήπως τή φωνή; Τά μάτια ὄχι. Πάντα ἦταν σέ κίνηση, σκυφτή. Τά χέρια κόκκινα τά πόδια ξεφτισμένα καί χοντρόπετσα Ὅπως στόν «Αὐτοκράτορα τοῦ παγωτοῦ» τό εἶδος τοῦ ἀργοῦ θανάτου της μοῦ ἐπιτρέπει νά τή μνημονεύω τώρα, νεκροζώντανη: «Οἱ ντόπιες»,…
ΕΠΟΧΗ ΚΡΙΣΕΩΣ Ἀπελπισία μ’ ἔπιασε ξαφνικά ὅταν ἔμαθα τήν ἔλλειψη τῶν ἡμερῶν ἀγαθῶν βασικῶν τουλάχιστον γιά μένα γιατί δέν μπορεῖς νά συγκρίνεις δίχως ν’ ἀδικήσεις τή διαφορά τή δική σου ἀνάγκη μέ τοῦ διπλανοῦ, πού ἴσως δέν ἔχει τήν καθημερινή τροφή παρά τά προσιτά συσσίτια κι ἔχει νά θρέψει ἄλλα τρία στόματα. Ἄν αὐτό θεωρεῖται…
ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΛΕΝΙΑ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ Ἡ «μνήμη» εἶναι ταυτόχρονα ἀντικείμενο, μέθοδος καίστόχος τῶν κειμένων τοῦ Ζέμπαλντ. […] Ὁ Ζέμπαλντ συντάσσει τά κείμενά του πρός τό συμφέρον μιᾶς συλλογικῆς καί πολιτισμικῆς μνήμης ἡ ὁποία γεννιέται, διαμορφώνεται καί ὑποστηρίζεται ἀπό τή λογοτεχνία. Sven Meyer, Text und Kritik IV (2003) ΤΟ ΟΝΟΜΑ τοῦ Β.Γκ. Ζέμπαλντ συνδέεται σίγουρα περισσότερο μέ τήν…
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Ἡ μέρα εἶναι λαμπερή, ἰδανική γιά βόλτα. Τό βρεφούδι ἔχει βυζάξει τούς χυμούς του καί ρεύεται. Ἡ μάνα τό ἀφήνει στήν κούνια καί προπορεύεται. Σπρώχνει τό καρότσι νά χωρέσει στό ἀσανσέρ, εἶναι στενό στήν πόρτα. Σέ δυό λεπτά, ὁ θαλαμίσκος του ἔχει φρακάρει μεταξύ πρώτου καί ἰσογείου. Μέ κόπο οἱ ἔνοικοι κατάφεραν καί τό…
ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ Αποτελεί κοινό τόπο ἡ παραδειγματική ἀξία πού ἔχει ἀποκτήσει γιά τή συλλογική συνείδηση ὁ κλασικός χολιγουντιανός κινηματογράφος. Ὁ καθιερωμένος ἀφηγηματικός του τρόπος καθιστᾶ τήν ἀπεικόνιση σύμβολο καί σημεῖο ἀναφορᾶς, ἐνῶ ἡ ἀπόδοση τῶν ἱστορικῶν γεγονότων, ἀλλά καί τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἀποκτᾶ διευρυμένη ὑπόσταση, ἐσωτερικεύεται ἀπό τό θεατή καί μετατρέπεται σέ ἀρχέτυπο. Εἶναι…
Γιά τίς ἑφτά λίμνες, κι’ ὄχι ἀπό χέρι ἀνθρώπου τοῦτοι οἱ στίχοι: Βροχή· ἄδειο ποτάμι· ἕνα ταξίδι, φωτιά ἀπό μαργωμένο σύννεφο· χοντρή βροχή στό μούχρωμα κάτω ἀπό τῆς καλύβας τήν σκεπή εἴταν ἕνα φανάρι. Εἶναι βαρειά τά καλάμια· λυγισμένα· καί τά μπαμπού μιλοῦν θἄλεγες κλαῖνε. Φεγγάρι φθινοπωρινό· λόφοι γύρω σέ λίμνες πάνω στό λιόγερμα1 Τό…